Przejdź do głównej zawartości

Spojrzałem w twarz Łodzi Fabrycznej

Dawno już nie widziałem tego miejsca. Musicie uwierzyć mi na słowo, że byłem głęboko poruszony jego destrukcyjnym widokiem. Skomponowałem na tę okoliczność haiku (choć nie klasyczne, z okresu Edo) :
Moja Ty Fabryczna Łodzi.
Jak dobrze, że...
Już odchodzisz.










Etykiety:

Komentarze

  1. Anonimowy31 października 2011 02:46

    Przeczytalem w gazecie o tym co sie stalo i widzialem w telewizji odjazd ostatniego pociagu z Dworca Lodz-Fabryczna.Na Twoich fotkach Robert, widze jak wygladaja ruiny miejsca,z ktorym tysiace lodzian i przyjezdnych ma mnostwo wspomnien.Ludzie,budynki,czas w ktorym istnieli, wyruszaja w podroz do niebytu.
    Mam nadzieje ze,architekci,budowniczowie i Ci,ktorzy odpowiadaja za plan nowego,podziemnego dworca w tym miejscu dopilnuja sprawy i powstanie dworzec podobny do
    Gare du Nord w Paryzu.43 perony na kilku podziemnych kondygnacjach,
    polaczone systemami niekonczacych sie tuneli,ruchomych schodow,wind i wejsc do metra.Wszystko w jednym.Miasto w miescie ale pod ziemia.Bylem tam i sie zgubilem.Stary,francuski dworzec,budowla zmiksowana wewnatrz z wspolczesna technika,super szybkimi pociagami XXI wieku.Francuzi poradzili sobie z tym znakomicie.Jakie beda efekty w naszej kochanej Lodzi?Zobaczymy wkrotce,plany mowia o zakonczeniu inwestycji Lodz Fabryczna w 2014 roku.

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy31 października 2011 02:49

    Zapomnialem podpisu pod ostatnim komentarzem
    do Lodz Fabryczna
    Czynie to teraz.
    To ja.
    Di.Em

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Warta w kwadracie

 Wybrałem się w okolice Księżych Młynów z wiernym Pentaconem Sixem, wiedziony ciekowością tego miejsca. Miałem też oczywiście w pamięci opowieść o nadwarciańskich krajobrazach, pogrążonych w mgłach listopada. I sprawdziłem. Szalenie nastrojowe miejsce. Na pewno godne odwiedzenia jeszcze nie raz.  Naświetlenie negatywu odbyło się wg. wskazań światłomierza ręcznego. Jak wielką przyjemność sprawiła mi pełna kontrola, nad zdjęciem w tym miejscu ? Precz z cyfrą ! Paszoł von wyświetlacze LCD itd. Warto czasem spojrzeć na świat przez zwyczajną szklaną matówkę. Nie potrzebuje zasilania- przepraszam, potrzebuje światła.
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Wiersz dla Renaty

Dzisiaj po raz ostatni pożegnaliśmy Renatę. Mąż z Amelką, najbliższa Rodzina, Przyjaciele, Znajomi... Po dłuższym namyśle, ośmieliłem się umieścić w blogu, mój pożegnalny wiersz dla Niej. Nawet jeśli okaże się, że nie jest to dobry wiersz, a tylko ulepione w smutku proste słowa... Renato. Byłaś mi wielkim światłem, za którym podążałem ślepy. Ufając Tobie, że zmierzamy ku słońcu. Byłaś mi szczęściem, co nie zna granic. Przyjaźnią, której końca nie ma. Dotykiem ciepła, które tulę w sobie. Śpiewem flamenco, pod błękitnym niebem. Kielichem wina , odkrywanym powoli. Zapachem łąk wdychanym wieczorem. Muzą, natchnieniem nad białą kartą. Drgającą barwą w obrazie Van Gogha. Szeptem, który serce pieści. Wolnością, która nie boi się śmierci. Dzisiaj czuję chłód. Twoje światło zgasło. Teraz, gdy zmrok zapadł tak nagle. Rozpraszam noc, moim własnym światłem. Ujmuję Twą dłoń i ostrożnie prowadzę. Ku słońcu... Bardzo proszę osoby odwiedzające małe formaty, o ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Bardzo subiektywnie, o Fotofestiwalu 2016 w Łodzi.

Czarno - białe zdjęcia Davida Fahti, tegorocznego laureata Grand Prix Fotofestiwalu wywołały we mnie niespodziewaną nostalgię do czasu przeszłego, epoki wiary w potęgę nauki. A przy tym w potęgę sztuki jaką nadal jest fotografia w ogóle. Zdjęcia dotyczące eksperymentów z dziedziny fizyki kwantowej przyciągają swoją dokumentalną surowością , ale i staranną dobrze wykonaną pracą kompozycyjną. Proste kadry, obiekty i laboratoria CERNU, skupienie badaczy, prostopadłościenne bryły budynków i betonowych konstrukcji nierozpoznawalnego przeznaczenia. Widać było w tych obrazach fascynację Fahtiego naukami ścisłymi i staranne, wręcz akademickie przywiązanie do zasad kompozycji. Wydaje mi się, że fotograf nie musiał nawet przywoływać w tytule prac nazwiska wybitnego fizyka Wolfganga Ernsta Pauliego, aby nadać jakąś rangę temu cyklowi prac. Kadry i narracja obrazów, bronią się same. Zgrabne uwikłanie fikcji w rzeczywiste fotorelacje z 30 letnich doświadczeń fizyków ze szwajcarskiego CERN-u, uda...
3 komentarze
Czytaj więcej