Landkiting. Powiew wiatru

Adrian jest nowym adeptem landkitingu

Kuba

Piotr opowiada o pasji

Zupełnie przypadkiem natknąłem się trening łódzkich landkiterów. Miejsce akcji - okolice lotniska Lublinek. Landkiting jest dyscypliną niezwykle widowiskową i młodą. Latawce zostały tutaj sprowadzone do pierwotnej roli, jaką odkryły już starożytne cywilizacje. Człowiek dzięki wykorzystaniu energii wiatru, może przemierzać znaczne odległości. Ląd , woda, zamarznięte jeziora - to tylko kwestia środka lokomocji, na jakim porusza się landkiter. Można nawet wykonywać kilku metrowe skoki ! Idea tego sportu i jego piękno bardzo mi się spodobały. Piotr, Adrian i Kuba to bardzo serdeczni ludzie, pełni entuzjazmu i energii . Piotr z wielką ochotą opowiedział mi o tej dyscyplinie i jej rosnącej popularności w Polsce. Utkwiła mi w pamięci, ciekawostka techniczna dotycząca wytrzymałości kewlarowych linek, sterujących latawcem. Ich wytrzymałość na rozciąganie to prawie 0,5 tony ! Panowie, dziękuję za możliwość fotografowania i przeszkadzania w treningu. Miałem też okazję trochę częściej niż zwykle, popatrzeć w fantastycznie błękitne niebo. Kiedy widzę takie niebo, moja świadomość Jej obecności przy Nas, jeszcze się umacnia. Jestem pewien, że ogromne latawce na tle nieba, bardzo by się Jej podobały...

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wiersz dla Renaty

Dzisiaj po raz ostatni pożegnaliśmy Renatę. Mąż z Amelką, najbliższa Rodzina, Przyjaciele, Znajomi... Po dłuższym namyśle, ośmieliłem się umieścić w blogu, mój pożegnalny wiersz dla Niej. Nawet jeśli okaże się, że nie jest to dobry wiersz, a tylko ulepione w smutku proste słowa... Renato. Byłaś mi wielkim światłem, za którym podążałem ślepy. Ufając Tobie, że zmierzamy ku słońcu. Byłaś mi szczęściem, co nie zna granic. Przyjaźnią, której końca nie ma. Dotykiem ciepła, które tulę w sobie. Śpiewem flamenco, pod błękitnym niebem. Kielichem wina , odkrywanym powoli. Zapachem łąk wdychanym wieczorem. Muzą, natchnieniem nad białą kartą. Drgającą barwą w obrazie Van Gogha. Szeptem, który serce pieści. Wolnością, która nie boi się śmierci. Dzisiaj czuję chłód. Twoje światło zgasło. Teraz, gdy zmrok zapadł tak nagle. Rozpraszam noc, moim własnym światłem. Ujmuję Twą dłoń i ostrożnie prowadzę. Ku słońcu... Bardzo proszę osoby odwiedzające małe formaty, o ...

Czytaj więcej

Portret ze Światłem. Wspomnienie o Renacie Glubowskiej

Renata 29.06.2011 Wyobrażałem sobie ten lipiec. Pielęgnowałem w głowie myśl o nim. Jaki będzie ? Okrągły rok oczekiwania. Niecierpliwie przyglądałem się z balkonu wielkopłytowego bloku - drzewom, trawie, kwiatom a niekiedy ptakom.Wszystko wokół, nagle ożyło i głośno domagało się swoich praw. Psy w trawie i na chodnikach, koty ukryte pod samochodami, ptaki w powietrzu, kolory i zapachy lipca. Na ścieżce prowadzącej do parku, znów pojawiły się rowery i pojawili się też ludzie. Właśnie w tej kolejności. Ta kolejność była dla Renaty, jakoś ogromnie ważna. - A co zobaczyłeś najpierw ? Rower czy mnie ? Obserwuję te rowery jakbym chciał zobaczyć ten jeden. Ten pomalowany Jej ręką, stary miejski holender. Naturalnie wiem, jak daremne są to usiłowania. Zobaczyć ten rower i poznać osobę tak cudownie opierającą się rzeczywistości, hałaśliwemu tu i teraz, osobę wręcz eteryczną - to prawdziwy dar. Na całe życie. Paradoksalnie wiedziałem o tym od pierwszych chwil, kiedy po...

Czytaj więcej

Werter nad Wartą.

Warta Okolice Strońska. Starorzecza Warty i Widawki. Widoki, pejzaże wcześniej nieodkryte. Umykały. Jakoś zawsze w ciszy, czekały na poboczu popularnych szlaków. Tliły się nieśpiesznie w myślach, że może jednak warto byłoby zobaczyć. Powdychać trochę tego wilgotnego nadwarciańskiego powietrza. Zachłysnąć się leniwym jesiennym wieczorem. No i stało się. Przemierzałem łąki, pola zalewowe, pastwiska, oczka torfowisk, wały przeciwpowodziowe. Zaglądałem do porośniętych mchem bunkrów, wsłuchując się w chwałę bohaterów września . Szedłem z Werterem w duszy i głowie. Wędrowałem dzikimi ścieżkami jako Werter. Starorzecza Wejście na wał przeciwpowodziowy. Ciągnie się kilometrami. Musiałem zawrócić... Widok z wału na wieżę romańskiego kościoła w Strońsku Pastwiska na terenach zalewowych Warty Znów Warta. Leniwa... Tą drogą można dotrzeć do... ...doskonale zamaskowanych polskich bunkrów z września...

Czytaj więcej

małe formaty

Szukaj na tym blogu